Vanuit islamitisch en wetenschappelijk perspectief heeft het bloed dat vrijkomt na hijama, verschillende betekenissen en effecten op het lichaam en de gezondheid.
Vanuit islamitisch perspectief heeft het bloed dat vrijkomt na hijama, een diepe spirituele betekenis. De profeet Mohammed (vrede zij met hem) heeft deze methode zelf regelmatig gebruikt en ook aanbevolen als een manier om zowel lichamelijke als geestelijke aandoeningen te behandelen.
Volgens de islamitische leer bevindt zich in het bloed een deel van de ziel van de mens. Deze ziel is een geschenk van Allah en vertegenwoordigt onze essentie als mens. Wanneer het bloed vrijkomt tijdens hijama, wordt dit beschouwd als een zuivering van het lichaam en de ziel. Het kan als het ware de negatieve energieën en spanningen uit ons lichaam halen en het lichaam weer in balans brengen.
Het bloed dat vrijkomt na hijama wordt ook gezien als een vorm van liefdadigheid. Door het bloed te laten stromen, worden afvalstoffen uit het lichaam verwijderd en wordt er ruimte gemaakt voor gezond bloed. Daarnaast wordt het vrijgekomen bloed als een spiritueel offer gezien, een daad van aanbidding aan Allah. Dit komt omdat de persoon die hijama ondergaat, zijn of haar lichaam opoffert om zichzelf te reinigen en daarmee zijn of haar relatie met Allah te verbeteren.
Tot slot wordt het bloed dat vrijkomt na hijama beschouwd als een teken van genezing. De profeet Mohammed (vrede zij met hem) heeft gezegd dat hijama de beste manier is om het lichaam te reinigen en te genezen. Door de slechte energieën en spanningen uit het lichaam te verwijderen, kan het lichaam weer in harmonie komen en kan de persoon weer gezondheid en welzijn ervaren.
Wetenschappelijk gezien heeft hijama ook positieve effecten op de gezondheid. Door het bloed te laten stromen, worden afvalstoffen uit het lichaam verwijderd en wordt er ruimte gemaakt voor gezond bloed. Hierdoor kan het lichaam zichzelf beter genezen en herstellen van ziekten en aandoeningen. Daarnaast bevordert hijama ook de doorbloeding van weefsels en organen, wat zorgt voor een betere zuurstof- en voedingsstofvoorziening. Dit kan bijdragen aan het herstel van beschadigde weefsels en organen.
Daarnaast heeft hijama ook effecten op het immuunsysteem. Uit onderzoek is gebleken dat hijama de activiteit van het immuunsysteem kan verhogen, wat kan bijdragen aan de bescherming tegen ziekten en infecties.
Ook heeft hijama effecten op het zenuwstelsel. Het kan bijvoorbeeld helpen bij het verminderen van stress en angstklachten, omdat het de productie van stresshormonen kan verminderen. Daarnaast kan hijama ook pijnklachten verminderen, omdat het de doorbloeding van weefsels en organen bevordert. Hijama heeft echter geen effect op het verminderen van pijn bij beknelde zenuwen.
Kortom, vanuit islamitisch en wetenschappelijk perspectief heeft het bloed dat vrijkomt na hijama verschillende betekenissen en effecten op het lichaam en de gezondheid. Het kan bijdragen aan de zuivering en genezing van het lichaam, de bescherming tegen ziekten en infecties, het verminderen van stress- en pijnklachten en het bevorderen van de doorbloeding van weefsels en organen.
Ibn Qayyim al-Jawziyya en Ibn-i Sina, beiden invloedrijke geleerden op het gebied van de islamitische geneeskunde, schreven over de praktijk van hijama.
Met betrekking tot het uiterlijk van het bloed dat na hijama vrijkomt, beschrijven beide geleerden het als anders dan gewoon bloed.
Het bloed dat vrijkomt na een hijama-behandeling is meestal donkerder van kleur dan het bloed dat uit een gewone wond stroomt, omdat het langer in het lichaam heeft gezeten en meer afvalstoffen bevat. De kleur en de hoeveelheid van het vrijgekomen bloed kan variëren afhankelijk van de individuele patiënt en de gezondheidsproblemen die worden behandeld.
Het bloed kan donkerder van kleur kan zijn maar ook dikker van textuur, en dat het bellen of schuim op het oppervlak kan hebben, wat lijkt op de verschijning van schuim.
Volgens Ibn Qayyim kan het verschijnen van schuim op het bloed aangeven dat er een hoog niveau van gifstoffen in het lichaam aanwezig is, die door het proces van hijama worden uitgetrokken. Hij beschrijft dat de aanwezigheid van schuim een teken kan zijn van een onevenwichtigheid in de lichaamssappen (temperament / mizaj), die verdere behandeling vereist. Ibn-i Sina daarentegen zegt dat het verschijnen van schuim op het bloed te wijten kan zijn aan de aanwezigheid van luchtbellen, die soms de incisie binnendringen die tijdens hijama is gemaakt. Hij raadt aan om de kopjes die bij hijama worden gebruikt zo te plaatsen dat het risico op luchtinvoer in de wond wordt geminimaliseerd, om de vorming van schuim op het bloed te vermijden.
